Eindelijk hebben we een ei van onze kip. In april vorig jaar zijn onze drie kippen zelf uit hun ei gekropen en nu al legt één van de dames eieren. De andere twee zijn wat trager maar we hebben goede hoop op nog meer legkippen. Om de twee dagen haalt Annemiek een mooi klein eitje uit het hok. De eerste keer toen ze dat deed – eerste Kerstdag was het, een Kerstkindje – liep moederkip wat verdwaasd achter haar aan: mijn kind, mijn kind, tok tok. Nu is het al gewoon dat de eieren voor consumptie zijn en niet voor het bouwen van een gezinnetje.

Verbazend vind ik het. Elke twee dagen een heel ei. Hoe snel moet dat niet opgebouwd worden in dat kleine lijfje van onze kippen. Ze zijn natuurlijk in goede conditie, krijgen supergezond voer en worden regelmatig door de kat van de buren opgejaagd, maar ik vind het een hele prestatie. En lekkere eieren zijn het ook. Met een mooi geel hart, kakelvers. Tien heeft ze er inmiddels gelegd. De helft hebben we al verorberd en die andere vijf zitten netjes in één van de kartonnen eierdozen die we alvast gespaard hadden. Die zijn voor de gasten. Gezond en smakelijk. Nu de andere twee dames nog en we hebben een legbatterij in de achtertuin. Lekker toch? Een ei van onze kip.